Psalms 69

1[برای سالار مغنیان بر سوسنها. مزمور داود.] خدایا مرا نجات ده! زیرا آبها به جان من درآمده است.

2در خَلاب ژرف فرو رفتهام، جایی که نتوان ایستاد. به آبهای عمیق درآمدهام و سیل مرا میپوشاند.

3از فریاد خود خسته شدهام و گلوی من سوخته و چشمانم از انتظار خدا تار گردیده است.

4آنانی که بیسبب از من نفرت دارند، از مویهای سرم زیادهاند و دشمنانِ ناحقِ من که قصد هلاکت من دارند زورآورند. پس آنچه نگرفته بودم، رد کردم.

5ای خدا، تو حماقت مرا میدانی و گناهانم از تو مخفی نیست.

6ای خداوند یهوه صبایوت، منتظرین تو بهسبب من خجل نشوند. ای خدای اسرائیل، طالبان تو بهسبب من رسوا نگردند.

7زیرا به خاطر تو متحمل عار گردیدهام و رسوایی روی من، مرا پوشیده است.

8نزد برادرانم اجنبی شدهام و نزد پسران مادر خود غریب.

9زیرا غیرت خانهٔ تو مرا خورده است و ملامتهای ملامتکنندگان تو بر من طاری گردیده.

10روزه داشته، جان خود را مثل اشک ریختهام. و این برای من عار گردیده است.

11پلاس را لباس خود ساختهام و نزد ایشان ضربالمثل گردیدهام.

12دروازه نشینان دربارهٔٔ من حرف میزنند و سرود میگساران گشتهام.

13و امّا من، ای خداوند دعای خود را در وقت اجابت نزد تو میکنم. ای خدا در کثرت رحمانیت خود و راستیِ نجات خود مرا مستجاب فرما.

14مرا از خَلاب خلاصی ده تا غرق نشوم و از نفرتکنندگانم و از ژرفیهای آب رستگار شوم.

15مگذار که سَیَلان آب مرا بپوشاند و ژرفی مرا ببلعد و هاویه دهان خود را بر من ببندد.

16ای خداوند مرا مستجاب فرما زیرا رحمت تو نیکوست. به کثرت رحمانیتت بر من توجه نما،

17و روی خود را از بندهات مپوشان زیرا در تنگی هستم. مرا بزودی مستجاب فرما.

18به جانم نزدیک شده، آن را رستگار ساز. بهسبب دشمنانم مرا فدیه ده.

19تو عار و خجالت و رسوایی مرا میدانی و جمیع خصمانم پیش نظر تواند.

20عار، دلِ مرا شکسته است و به شدت بیمار شدهام. انتظار مُشْفِقی کشیدم، ولی نبود و برای تسلیدهندگان، امّا نیافتم.

21مرا برای خوراک زردآب دادند و چون تشنه بودم مرا سرکه نوشانیدند.

22پس مائدهٔ ایشان پیش روی ایشان تله باد و چون مطمئن هستند، دامی باشد.

23چشمان ایشان تار گردد تا نبینند و کمرهای ایشان را دائماً لرزان گردان.

24خشم خود را بر ایشان بریز و سورت غضب تو ایشان را دریابد.

25خانههای ایشان مخروبه گردد و در خیمههای ایشان هیچکس ساکن نشود.

26زیرا برکسی که تو زدهای جفا میکنند و دردهای کوفتگان تو را اعلان مینمایند.

27گناه بر گناه ایشان مزید کن و در عدالت تو داخل نشوند.

28از دفتر حیات محوشوند و با صالحین مرقوم نگردند.

29و امّا من، مسکین و دردمند هستم. پس ای خدا، نجات تو مرا سرافراز سازد.

30و نام خدا را با سرود تسبیح خواهم خواند و او را با حمد تعظیم خواهم نمود.

31و این پسندیدهٔ خدا خواهد بود، زیاده از گاو و گوسالهای که شاخها و سمها دارد.

32حلیمان این را دیده، شادمان شوند، و ای طالبان خدا دل شما زنده گردد،

33زیرا خداوند فقیران را مستجاب میکند و اسیران خود را حقیر نمیشمارد.

34آسمان و زمین او را تسبیح بخوانند. آبها نیز و آنچه در آنها میجنبد.

35زیرا خدا صهیون را نجات خواهد داد و شهرهای یهودا را بنا خواهد نمود تا در آنجا سکونت نمایند و آن را متصرف گردند.

36و ذریت بندگانش وارث آن خواهند شد و آنانی که نام او را دوست دارند، در آن ساکن خواهند گردید.